Την ετήσια μουσικοχορευτική παράστασή του, που φέτος είχε τίτλο “Κόκκινη κλωστή κλωσμένη, στο χορό ειν’ τυλιγμένη” ανέβασε την Τετάρτη στο Αρχαίο Θέατρο Πυθαγορείου το Λύκειο Ελληνίδων Σάμου.
Ο Μιχάλης Καπιωτάς, διευθυντής δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης Σάμου παρακολούθησε την παράσταση και μεταφέρει στο SamosVoice.gr τις εντυπώσεις του για την παράσταση, μαζί με φωτογραφίες και βίντεο που τράβηξε στο θέατρο.
“Ένα απαλό αγεράκι σηκώθηκε κι απλώθηκε πάνω από το αρχαίο (;) θέατρο του Πυθαγορείου.
Ένα αγεράκι που φύσηξε κι απλώθηκε όχι μόνο πάνω από το θέατρο αλλά και πάνω απ΄ όλο το Πυθαγόρειο μα και πάνω από ολόκληρη τη Σάμο.
Κι ας ήταν μια νύχτα που ο καιρός είχε απόλυτη άπνοια! Θαρρείς πως συμμετείχε κι αυτός για να πετύχει όλο αυτό το εγχείρημα που αποτόλμησε το Παράρτημα Σάμου του Λυκείου Ελληνίδων!!!
Η αλήθεια είναι πως δεν έχω παρακολουθήσει άλλη παράσταση του Λυκείου Ελληνίδων Σάμου. Όπως και νάχει όμως ήταν μια παράσταση, ένα δρώμενο που λίγες φορές πιστεύω πως το αποτολμούν ερασιτέχνες και φέρνουν τέτοια αποτελέσματα.
Κι αυτό το αγεράκι που είπαμε πιο πάνω αρχίναγε και φύσαγε και σ΄ έπαιρνε μαζί του από την Ανατολική Θράκη και τη Μαύρη Θάλασσα μέχρι τη Σαμοθράκη και την Κωνσταντινούπολη με τραγούδια ζωντανά και χορούς ακόμα πιο ζωντανούς. Αλήθεια, πράγματα ίδια μπορείς να ταιριάξεις… ρούχα ίδια μπορείς να ταιριάξεις… Πόση τέχνη και πόση άλλη τόση δουλειά θέλει για να μπορείς να ταιριάξεις τόσα ζευγάρια πόδια και χέρια και κορμιά διαφορετικών ανθρώπων για να κάνουν όλα το ίδιο πράγμα! Να κάνουν τα ίδια βήματα, συγχρονισμένα τέλεια, στον ίδιο χορό! Θαυμάζω το!
Και ανάμεσα σ αυτά μα κι από την αρχή, μια διαφορετική αφήγηση, ένα παραμύθι εξελισσόταν μέσα από την αφήγηση αυτών που τα διηγούνταν, αυτών που σαν ήμασταν μικροί τους λέγανε «παραμυθάδες».
Κι έβλεπες τα βασιλόπουλα μπροστά σου να ζωντανεύουν και την όμορφη βασιλοπούλα να ξυπνά από το λήθαργό της και να παντρεύεται τον άλλο τον μικρό τον πρίγκηπα. Και τον πατέρα τους το Βασιλιά να βρίσκει ξανά τα μάτια του μέσα από την περιπέτεια του γιού του, του καλόγερου!
Μα τόσες αλήθειες και τόσοι συμβολισμοί μέσα σ ΄ένα παραμύθι, με αφηγήσεις πραγματικά συγκλονιστικές κι εναλλαγές στα σκηνικά που ήθελες δεν ήθελες σε καθήλωναν πάνω στα αφιλόξενα έδρανα του αρχαίου θεάτρου.
Κι όλο αυτό το αποτέλεσμα, η συνεργασία τόσων ανθρώπων, ο συντονισμός κι η εκτέλεση θέλει πολλή δουλειά. Είναι αλήθεια αυτό. Όπως αλήθεια είναι πως οι άνθρωποι που το έστησαν όλο αυτό είναι οι άνθρωποι της διπλανής πόρτας. Εργαζόμενοι, δάσκαλοι, καθηγητές, νοικοκυρές, μαθητές… που συνδυάζουν όλη τους τη δραστηριότητα μ αυτό που φαίνεται πως τ αγαπούν πολύ… Όπως αυτό το κορίτσι το δικό μας η Παναγιώτα… Που λάμπουν τα μάτια της σα μιλάει γι αυτήν την παράσταση!
Αξίζουν πράγματι πολλά συγχαρητήρια σ΄ όλους! Στο Συμβούλιο, στους δάσκαλους, στους μουσικούς και σ όλα τα παιδιά που τα βήματά τους ζωγράφιζαν πάνω στη σκηνή.
Το είπα πολλές φορές και το ξαναλέω. Αν κάτι θα μου λείψει από τη Σάμο, είναι αυτή η πολυποικιλότητα στις εκφράσεις του πολιτισμού της. Είναι αυτή η αυθεντική διατύπωση του θρησκευτικού της συναισθήματος. Είναι αυτή η ίδια η γλώσσα που κι εμείς απάνω στο νησί μας μεταχειριζόμαστε.
Για αυτό αισθάνομαι πως θα μου λείψει η Σάμος. Κι οι ανθρώποι της!
Καλό καλοκαίρι!
Μιχαήλ Ε. Καπιωτάς
Φυσικός-Περιβ. Χαρτογράφος,MSc
Διευθυντής Β/θμιας Εκπ/σης Σάμου”.