Το μήνυμα του μητροπολίτη Σάμου για την εορτή των Θεοφανείων

Μήνυμα για τη μεγάλη αυριανή εορτή των Θεοφανείων απευθύνει ο Μητροπολίτης Σάμου και Ικαρίας, κ. Ευσέβιος.

Σε αυτό αναφέρει:

“Αγαπητοί μου Πατέρες καί Αδελφοί,

Τό βάπτισμά τού Κυρίου μας στόν Ιορδάνη ποταμό από τόν Τίμιο Πρόδρομο καί Βαπτιστή ‘Ιωάννη, έντάσσεται στά ιστορικά γεγονότα, τά όποια έπετέλεσε ό Κύριός μας ’Ιησούς Χριστός άπό την άκρα συγκατάβασή Του πρός εμάς, γιά τή σωτηρία μας.

Ό Θεάνθρωπος Χριστός δεν είχε άνάγκη νά βαπτιστεί, καθώς είναι ό μόνος Αναμάρτητος. Γι’ αύτό καί στό σημερινό εύαγγελικό ανάγνωσμα έπισημαίνεται ότι άμέσως βγήκε άπό τό νερό, άφοΰ δεν είχε άμαρτίες νά εξομολογηθεί, όπως όλοι όσοι πήγαιναν γιά νά βαπτιστοϋν καί νά συγχωρεθούν οί άμαρτίες, πού έξομολογοϋνταν, ενόσω διαρκούσε τό βάπτισμά τους.

Ό Χριστός θέσπισε τό μυστήριο τού Αγίου Βαπτίσματος γιά τήν σωτηρία μας καί όπως ό Ίδιος διδάσκει μέσα άπό τό Εύαγγέλιο τού Ίωάννου (βλ. Ίω. γ’5) είναι ή θύρα διά τής όποιας εισερχόμαστε στή Βασιλεία Του καί γινόμαστε μέλη τού σώματός Του, τής Εκκλησίας δηλαδή, ή όποια έχει κεφαλή τόν Χριστό καί μέλη όλους τούς βαπτισμένους στό όνομα τής Αγίας Τριάδος καί πιστεύοντας στόν Χριστό ώς Θεό Σωτήρα καί Λυτρωτή.

Όπότε ή σημερινή ήμέρα πρέπει νά θυμίζει σέ όλους μας τό βάπτισμά μας.

Τήν στιγμή δηλαδή κατά τήν όποια διά τού Αγιασμένου νερού τής Κολυμβήθρας, ξαναγεννηθήκαμε άπό τήν πνευματική μήτρα τής ’Εκκλησίας, καθαρισθήκαμε άπό τό προπατορικό άμάρτημα καί κάθε άλλη άμαρτία καί γίναμε μέλη του σώματος τού Χριστού. Μαζί μέ αύτή τήν άνάμνηση όμως, θά πρέπει νά άναλογιζόμαστε καί τήν εύθύνη, πού έχουμε ώς Ορθόδοξοι Χριστιανοί, ώς μέλη τής ’Εκκλησίας τού Χριστού. Ή εύθύνη μας αύτή συνεπάγεται τήν πνευματική μας φροντίδα, ώστε νά συντηρούμε αύτήν τήν ενότητα μέ τόν Χριστό, μέσα άπό τήν μυστηριακή ζωή τής ’Εκκλησίας Του.

Ή πνευματική αύτή ζωή συνίσταται στήν καθημερινή μας άναφορά στόν Χριστό μέσα άπό τήν προσευχή μας, τό πρωί καί κυρίως τό βράδυ, όπως ό Ίδιος μάς τό ζητεί στήν έπί τού Όρος ομιλία Του (βλ. Ματθ. στ’6). Ακολούθως νά φροντίζουμε νά εκκλησιαζόμαστε τουλάχιστον τίς Κυριακές καί νά μεταλαμβάνουμε τακτικά άπό τά Άχραντα Μυστήρια, ώστε νά συντηρούμαστε στήν πολυπόθητη ενότητα μέ τόν Χριστό. Καί κατά τήν δύναμή μας, νά τηρούμε τίς νηστείες τής ’Εκκλησίας μας, φροντίζοντας όχι μόνο γιά τήν ύλική νηστεία τών φαγητών, άλλά καί γιά τό πνευματικό μέρος τής νηστείας, πού άφορά στίς σκέψεις, τούς λογισμούς, τίς επιθυμίες, τίς πράξεις μας, σύμφωνα καί μιέ όσα οί Πατέρες τής ’Εκκλησίας μάς συμβουλεύουν. Ακόμη δέ νά άξιοποιήσουμε τήν εύκαιρία καθημερινά νά βρίσκουμε λίγο χρόνο νά μελετούμε τόν λόγο τού Θεού μέσα άπό τήν Αγία Γραφή καί κυρίως μέσα άπό τήν Καινή Διαθήκη, ώστε νά γνωρίζουμε τό θέλημα τού Θεού καί νά ζούμε σύμφωνα μέ αύτό. Κι όταν ή καρδιά μας βαρύνει άπό τίς άμαρτίες, νά προστρέχουμε στό Μυστήριο τής Έξομολογήσεως, ώστε νά μάς ξεκουράζει ό Χριστός, ό Όποιος μάς καλεϊ λέγοντας: «έλάτε πρός εμένα όλοι όσοι κουράζεσθε καί είστε φορτωμένοι και εγώ θά σάς άναπαύσω» (βλ. Ματθ. ια’28) καί έτσι άνανεωμένοι νά συνεχίζουμε τήν πορεία μας.

Σέ συνέχεια δέ και τών όσων ακροθιγώς είπαμε στό εγκύκλιο Μήνυμα τής Πρωτοχρονιάς, άς φροντίσουμε νά ακολουθούμε τήν ιερά Παράδοση τής Εκκλησίας μας. Στίς οικογενειακές μας γιορτές καί στίς Πανηγύρεις τών Αγίων μας, νά εκκλησιαζόμαστε, νά προσφέρουμε τό δικό μας σπιτικό πρόσφορο γιά νά νά τελεσθεΐ ή θεία Λειτουργία, τό νάμα, τό καθαρό κερί, τό θυμίαμα καί τήν άρτοκλασία.

Έξαιρέτως δέ νά τό πράττουμε αυτό στίς ονομαστικές μας έορτές, διότι έζαιτίας τού ονόματος, πού λαμβάνουμε έορτάζουμε τόν Άγιο ή τήν έορτή. Ή ’Ορθόδοξη ’Εκκλησία μας επιμένει νά λαμβάνουμε χριστιανικά ονόματα, ώστε νά έχουμε τόν Άγιο, πρότυπο καί προστάτη στή ζωή καί τήν οΐκογένειά μας, άλλά καί τήν χαρά νά έορτάζουμε τήν ονομαστική έορτή καί όχι τά γεννέθλια, πού είναι ξενόφερτη συνήθεια.

Νά φροντίζουμε επίσης νά τιμάμε τούς κεκοιμημένους μας, όπως ή ’Εκκλησία μας θέλει. Κυρίως όμως νά προσέξουμε νά μήν άδιαφορούμε γιά τό Μυστήριο τού Γάμου, τό όποιο ό άπόστολος Παύλος τό ονομάζει μέγα (βλ. Έφες. ε’32), άλλά στή σύγχρονη εποχή περκρρονεϊται άσχημα καί άντί γιά ένα τίμιο γάμο, ευλογημένο άπό τόν Χριστό, οί άνθρωποι επιλέγουν, ώς μή ώφειλε, τό σύμφωνο συμβίωσης ή τόν πολιτικό γάμο. Τό άποτέλεσμα είναι νά άπομονώνονται εκτός ’Εκκλησίας καί νά τιμωρούν τόν έαυτό τους νά μένουν χωρίς τήν κοινωνία τού Χριστού, μέ ό,τι άρνητικό συνεπάγεται αύτό.

’Οφείλουμε δέ, εάν θέλουμε νά είμαστε σύμφωνοι μέ τήν παράδοση τής Εκκλησίας μας, νά άποφεύγουμε τήν ταυτόχρονη τέλεση τών Μυστηρίων τού Γάμου καί τού βαπτίσματος τών Παιδιών. Διότι δέν μπορούμε νά είμαστε άνακόλουθοι καί στίς εύχές τού γάμου νά ζητούμε «καρπόν κοιλίας», έτοιμοι νά τελέσωμε στή συνεχεία τό βάπτισμα αύτού τού καρπού!
Θερμά παρακαλούμε δέ καί πατρικά προτρέπουμε νά μήν προγραμματισθούν άπό τούδε καί εις τό εξής, άλλα τέτοιου είδους διπλά Μυστήρια, γιά νά μήν έλθουμε στή δύσκολη θέση νά άπαγορεύσουμε τήν τέλεσή τους!

Αγαπητά μου Παιδιά

Ό Μέγας Αγιασμός, ό όποιος τελείται καί χθές καί σήμερα σέ άνάμνηση τού Βαπτίσματος τού Χριστού καί τόν όποιον λαμβάνουμε γιά νά άγιάσουμε τή ζωή μας διατηρώντάς Τον στό προσκυνητάρω τού σπιτιού μας, άποτελεΐ ένα χειροπιαστό σημείο τής Χάριτος τού Θεού, πού μάς συνοδεύει στήν προσπάθειά μας νά ύπάρχουμε μέλη τού Σώματος τού Χριστού. Κι όπως αύτό τό Αγιασμένο νερό δέν άλλοιώνεται, όσα χρόνια κι αν περάσουν, διότι τό συνοδεύει ή χάρη τού Θεού, τό ίδιο συμβαίνει και μέ όλους εμάς,

Από τήν στιγμή, πού άγιασθήκαμε στό νερό τού Αγίου Βαπτίσματος καί λάβαμε τή σφραγίδα τού Αγίου Πνεύματος μέ τό Άγιο Χρίσμα, πορευόμαστε μέ την χάρη τού Θεού καί ζούμε ώς μέλη τού σώματος τού Χριστού, όπως άκριβώς τό τονίζει ό άπόστολος Παύλος ομιλώντας στούς Αθηναίους: «έν αύτώ γάρ ζώμεν καί κινούμεθα καί εσμέν», ήδη ζούμε μέσα στήν θεϊκή παρουσία καί άγαθότητά Του δηλαδή καί κινούμαστε καί ύπάρχουμε έν Χριστώ! (Πραξ. ιζ’ 28).